Kun je wat over jezelf vertellen?
Ik ben Silas, ik ben 20 jaar oud en loop op dit moment stage bij het COC Kennemerland. Alhoewel, mijn stage periode is bijna voorbij. Maar ik blijf nog bezig als vrijwilliger bij het COC Kennemerland. Deze stage heb ik gedaan voor mijn opleiding Social Work, waar ik mij veelal richt op Sociale Inclusie. Met als hoofdthema´s lhbtiq+ en andere minderheidsgroepen een sterkere basis geven in de maatschappij.
Verder woon ik eigenlijk nog niet zo lang in Haarlem, nu ongeveer twee jaar. Toen ben ik bij mijn vriend in getrokken en ondertussen zijn wij samen verhuisd naar een wat groter huis. Ik vind het hier echt heel erg leuk! En heb ook best wel het idee dat iedereen in Haarlem ook echt zichzelf kan en mag zijn. Het enige wat mij opviel, is dat er niet veel aanbod of activiteiten zijn voor lhbtiq+ jongeren en studenten.
Daarnaast houd ik me in mijn vrije tijd graag bezig met maatschappij kritisch denken, maar ook koken, bakken, planten verzorgen, muziek luisteren, dansen en videogames spelen. Ik zou ook graag weer wat meer willen sporten, maar voordat dat écht mogelijk is moeten de maatregelen eerst wat soepeler worden.
Wat is je functie bij COC Kennemerland? En waar bestaan de werkzaamheden uit?
Mijn functie is op dit moment nog stagiair, al loopt mijn stage bijna af. Tijdens deze stage heb ik mij bezig gehouden met het opzetten van een studentenbijeenkomst voor Kennemerlandse lhbtiq+ studenten die opzoek zijn naar andere lhbtiq+ studenten. Op papier zijn de activiteiten en bijeenkomsten uitgewerkt, helaas heb ik ze nog niet in de praktijk kunnen laten zien.
Weliswaar heb ik besloten om deze studentenbijeenkomst in september toch van start te laten gaan, mits de maatregelen dat toelaten. Daarbij blijf ik dan betrokken als vrijwilliger en hoofdcoördinator van de groep, wat betekent dat ik help bij de bijeenkomst en zolang ik hoofdcoördinator ben ook de aanstuurder ben. Dus ik houd mij dan planmatig bezig met de activiteit, maar doe ook de verantwoording en declaraties.
Op welke school zit je zelf? Wordt de lhbtiq+ gemeenschap daar breed ondersteund door docenten en directie?
Ik studeer zelf aan de Hogeschool van Amsterdam, waar ze een eigen Pride organisatie hebben, namelijk HvAPride. Ik heb wel mail contact met ze, maar heb ze in de praktijk nog nooit gezien op school. Dat kan ook liggen aan het feit dat ik maar vijf maal op school ben geweest met beperkingen vanuit de overheid. Weliswaar heb ik het idee dat de diversiteit op school goed vertegenwoordigd wordt en dat er niemand niet ondersteund wordt door de directie of docenten. Ik heb zelfs een aantal docenten die ook homoseksueel zijn en daar openlijk over communiceren.
Weliswaar mis ik in het onderwijs aandacht voor lhbtiq+ jeugd en andere minderheidsgroepen. Eerlijk is eerlijk, heel veel van mijn onderwijs gaat er wel over omdat ik zelf kies mij er in te verdiepen. Maar vanuit school zelf is er weinig aandacht voor de mentale gezondheid van jongere lhbtiq+´ers of wat voor situaties deze jeugd in terecht kan komen. Uiteraard zijn er ook oudere lhbtiq+ personen, daar krijgen wij ook geen onderwijs over helaas. En wat wij veelal tegenkomen aan onderzoeken of literatuur gaat vaak over jongeren.
Kun je wat vertellen over je eigen Coming Out?
Mijn eigen coming out voelt voor mij al als erg lang geleden. Ik was 13 toen mijn school en ouders het wisten. Dit was eigenlijk niet super succesvol, veel van mijn klasgenoten op school begonnen me raar te vinden. Ze maakte vervelende opmerkingen of negeerde mij. Gelukkig had ik wel een kleine basis van vrienden die mij accepteerde zoals ik ben. Ik heb dus ook nooit het idee gehad dat ik iets verkeerd deed door homoseksueel te zijn. Al voelde het soms wel als iets wat ik niet had willen zijn. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben liever mezelf met wat moeite van buitenaf dan dat ik mij conformeer aan de maatschappij.
Ondertussen doe ik niet meer aan een coming out, ik zeg gewoon dat ik met mijn vriend samen woon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Doordat ik er zelf zo normaal over doe reageren andere mensen ook eigenlijk altijd normaal. Uiteindelijk zou het natuurlijk ook niet uit moeten maken of je lhbtiq+ bent of met wie je samenwoont, of wat voor hobby’s je hebt. Als jij en je partner maar gelukkig zijn samen toch?
Vind je dat het COC genoeg voor jongeren doet?
Ja en nee! Ik vind dat het COC een breed aanbod heeft voor jongeren als het aankomt op bijeenkomsten en support op school door middel van de GSA´s. Al heb ik zelf wel het idee dat er nog een vertaalslag te maken valt, om de jongeren meer aan te spreken. Ik denk dat we zouden moeten zoeken naar een initiatief om de stem van de jongere lhbtiq+ personen te horen. Ik ben namelijk wel benieuwd wat zij te zeggen hebben over acceptatie, en inclusie. Volgens mij zijn we een heel eind, al denk ik wel dat er nog stappen te zetten zijn.
Maar, het COC is een van de weinige organisaties waar een jongere lhbtiq+´er naartoe kan en andere diverse mensen te ontmoeten. Mij heeft dit tijdens mijn puberteit heel erg geholpen, ik ging regelmatig naar jong&out meetings. Daar heb ik best wat van mijn huidige vrienden leren kennen. Daarnaast heb ik daar ook veel geleerd over sociaal contact, bij gebrek aan aardige klasgenoten op school.
Is er nog een andere vraag of standpunt die je wil stellen?
Ja! Een laatste mededeling: Weet dat wat je voorkeuren of interesses ook zijn, wat je (gender)identiteit of expressie dan ook is, je bent niet alleen met deze gevoelens. Ergens is er ook voor jou een community die je met open armen zal ontvangen, als je je maar durft te laten zien. Over het algemeen valt er online heel veel informatie te vinden, ook als je denkt dat je de enige bent met bepaalde gevoelens. Soms moet je goed zoeken, en meestal moet je wel boven de 18 zijn voordat je echt een forum op mag (behalve bij jong&out dan)! Maar weet dat je nooit de enige bent die dit voelt of ervaart, laat dit gevoel dus ook niet onbeantwoord. Als je niet doet wat je gevoel zegt als het op liefde en zelfexpressie aankomt, wordt het erg lastig om jezelf te accepteren zoals je echt bent.