Menu Sluiten

Vrijwilligers in de spotlight: Els Holthuis

Els Holthuis

“Oh, is er nog een COC in Haarlem?” “Wat doet het COC Kennemerland eigenlijk? Het lijkt of er niks voor ons gedaan wordt”. Veelgehoorde opmerkingen in Haarlem en de regio. De tijd dat COC Kennemerland zichtbaar aanwezig was in het pand aan de Gedempte Oude Gracht ligt al ver achter ons. Dat betekent echter niet dat wij stilzitten. Het COC in onze regio is actief op meerdere gebieden dankzij een groep enthousiaste en trouwe vrijwilligers. Om een kijkje achter de schermen te geven gaan we je in de rubriek Vrijwilligers in de spotlight kennis laten maken met een aantal van deze mensen en wat zij doen voor de acceptatie van lhbtiq+ ‘s in Kennemerland.

Deze keer:

Secretaris Els Holthuis

Hoelang ben je al actief bij het COC als secretaris?

Ik ben actief als secretaris van het bestuur sinds mei 2015. De maximale termijn is drie maal twee jaar, dus dit is mijn laatste jaar helaas.

Waarom heb je juist COC Kennemerland gekozen om je als vrijwilliger in te gaan zetten?

Ik ben ooit begonnen als voorlichter. Ik kreeg toen een andere baan en dat viel niet meer te combineren. Toen de vacature voor secretaris langs kwam, leek me dat leuk en goed te combineren met mijn werk toen.

Toen mijn jongste zoon jaren geleden uit de kast kwam, (wat overigens niet als een verrassing kwam) wilde ik daar iets mee gaan doen. COC Kennemerland was een logische keuze, aangezien ik in Haarlem woon.

Wat zijn zoal de dingen die je doet buiten de standaard secretariaat taken?

Heel veel! De eerste jaren zat ik namens COC Kennemerland in het Regenboogoverleg, samen met Bureau Discriminatiezaken en Gay Haarlem. Een aantal keren per jaar hadden we overleg met de gemeente en met de wethouder.

Daarnaast ben ik toen, samen met Robert Vermeulen, het Cocktailproject gestart. Dit was een maatjesproject voor lhbti asielzoekers. Toen de Koepel en de opvang in Vijfhuizen sloot, kwam dit helaas min of meer stil te liggen. Voorafgaand aan de start hebben we heel veel overleg gehad met de gemeente, vluchtelingenwerk, Roze in Blauw, DOCK, etc. We hadden zeker veertien vrijwilligers met wie we allemaal een intakegesprek hebben gehad. Een leuke tijd!

Verder komen alle mails en telefoontjes bij mij binnen. Dat kan van alles zijn: soms pers, (als er weer iets speelt rond lhbti) maar ook instellingen met cliënten met coming-out vragen, veel mensen die hun verhaal kwijt willen rond hun coming out, vragen voor afstudeerscripties, ambtenaren met vragen, van alles! Coming-out verhalen soms midden in de nacht! (na veel wijntjes) Ook een keer een vraag waar iemand op vrijdagavond homo condooms kon kopen! Vragen over datingapps, mogelijkheden voor dansles voor lhbti’ers, vragen over juridische kwesties. Kortom, heel erg divers! Zo ondertussen weet ik goed de weg te vinden hierin en kan naar de juiste instantie of persoon door verwijzen. Vaak neem ik na enige tijd weer even contact op om te vragen hoe het gaat.

Regelmatig contact met COC Nederland hoort er ook bij. COC Nederland organiseert vier maal per jaar landelijke dagen, waar ik lang niet altijd heen ga maar soms moet ik mijn neus daar wel even laten zien.

Daarnaast ben ik ook vertrouwenspersoon, maar gelukkig heb ik daar nog nooit iets mee hoeven te doen!

En als laatste doe ik regelmatig allerlei ‘losse’ klussen: achter een kraam op Roze zaterdag in Beverwijk, een middag bij Stem in de Stad rond het thema lhbt, etc. Maar dat doen eigenlijk alle bestuursleden.

Tot slot: sinds enige jaren ‘doe’ ik, de laatste jaren samen met Hans Goes, het COC Songfestival. Enorm leuk! Ik zit dan ook, namens COC Kennemerland, in de lekenjury.

Helaas hebben we dit jaar, vanwege Corona, geen songfestival, hopelijk volgend jaar wel weer! En dan willen we nu ook eens een keer winnen, zodat wij het, het jaar daarop mogen organiseren!

Hoe zie je de toekomst van COC Kennemerland?

Hoe ik de toekomst zou willen: meer vrijwilligers, meer activiteiten en meer leden!

Vooral jonge mensen worden geen lid meer van het COC, wat jammer is. Het COC wordt een beetje een club van wat oudere mensen. Ook zou er wat meer diversiteit onder de leden en vrijwilligers mogen zijn. Het is nu wel een hele witte organisatie! Helaas zijn jongeren en lhbti’ers met een migrantenachtergrond moeilijk bereikbaar. Ik zou daar in willen investeren.  Ook de B en de T uit lhbti zijn zwaar ondervertegenwoordigd.

Gelukkig zijn er veel goeie dingen, zoals de voorlichting, de Roze salon, en Jong & Out.

Ook in de sport valt nog wel het een en ander te bewerkstelligen.

Wat zou er in Nederland beter kunnen op het gebied van acceptatie van lhbti’ers?

Veel, helaas. Op het gebied van veiligheid zeker.

Ik weet nog goed dat mijn zoon zijn eerste vriendje had en naar de Ikea ging. Ik heb toen gezegd dat ze misschien beter niet hand in hand konden gaan lopen daar. Te gek voor woorden! Zoiets had ik tegen mijn heterozoon en -dochter niet gezegd!

Er is denk ik wel meer tolerantie t.o.v. de lhbti gemeenschap (tot zover je van een gemeenschap kunt praten, want het is een zeer diverse groep) maar nog niet veel acceptatie.

E.e.a. gaat langzaam! Het begint bij bewustwording. En zichtbaarheid. Voorlichten, voorlichten, voorlichten!

Een goede stap is het opnemen van discriminatie van lhbti’ers in artikel 1 van de grondwet.

Is er nog iets dat je graag kwijt wil?

Ja, dat is er!

Een tijd geleden was ik op een landelijke bijeenkomst van COC Nederland. Iemand vroeg mij, hoe het voelde om als enige hetero daar te zijn.

Ik was met stomheid geslagen na deze vraag. Ik ben mij geen moment bewust geweest van het feit ‘anders’ te zijn. Ik ben ook niet anders, ik ben een mens met hetzelfde intenties als alle andere aanwezigen daar, met hetzelfde doel.

Toen ik hier later met zijn gay zoon over sprak vroeg ik hem of hij zich in het gezelschap van hetero’s anders voelde. En dat was wel zo. Hetero is de norm en als je daar op een of andere manier van afwijkt en dus niet aan de norm voldoet, word je anders behandeld en voel je je misschien ook anders. Ik had mij dat domweg nooit gerealiseerd.

Al die jaren bij COC Kennemerland heb ik mij nooit een vreemde eend in de bijt gevoeld. Ik heb ontzettend veel leuke (en een paar minder leuke) mensen leren kennen en heel erg veel geleerd! Dank allemaal voor het warme bad!

Ik zal het dan ook zeker gaan missen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *